Engkau macam pantai
Bila surut nampak tenang
Alunan engkau terbias damai
Bila pasang gelora mu membingitkan
Engkau macam pantai
Jadi pujaan hati ramai orang
Tempat untuk cari tenang
Tak kira lah betapa kuat angin bertiup
Kau tetap genggam damai
Dan kerana engkau macam pantai
Aku semacam jadi rapuh
Kerana aku suka pantai
Dan cuma lihat engkau dari jauh
Aku tak mahu kaki ku basah
Dan aku tak mahu pasir mu berbekas
Maafkan aku pantai
Ini bukan puisi, apatah lagi pantun
Ini kisah hatiku bila terlihatmu
Pantai
No comments:
Post a Comment